ความเป็นมาของอำเภอเวียงแหง 

         "เวียงแหง" เป็นเมือง ๆ หนึ่งในอดีต มีตำนานเกี่ยวกันกับลำน้ำแม่แตงโดยกล่าวกันว่าในสมัยพุทธกาล พระเจ้าพร้อมด้วยพระอานนท์องค์อุปัฎฐากเสด็จจาริกและสั่งสอนโปรดสรรพสัตว์ จนบรรลุถึงเมืองเมืองหนึ่ง พระองค์ได้ประทับแรม ณ ยอดเขาเตี้ย ๆ ลูกหนึ่ง พอรุ่งขึ้นวันใหม่ มีพวกชาวเขาเผ่ากระเหรี่ยง (ยาง) บ้านแม่ยางกุ่ม ได้นำข้าวน้ำโภชนาอาหาร พร้อมกับแตงลูกหนึ่งถวายพระพุทธองค์ พระอานนท์ก็นำแตงลูกนั้นไปปอกเปลือกและผ่าเป็นซึก ๆ แล้วทิ้งเปลือกแตงโมลงในลำธาร ซึ่งต่อมาลำธารแห่งนี้ก็ปรากฏชื่อว่า"ลำน้ำแม่แตง" ขณะที่พระพุทธองค์ได้เสวยแตงที่พระอานนท์น้ำไปถวายนั้นพระทนต์ (ฟัน) ก็กระเทาะออกมา (คำว่ากระเทาะนี้ภาษาท้องถิ่นใช้คำว่าแหง)ด้วยเหตุนี้เมืองแห่งนั้นจึงได้ชื่อว่า "เมืองแหง" เป็นเมืองหน้าด่านของเมืองเชียงใหม่ พ่อเหงซาววา เป็นพ่อเมืองคนสุดท้าย มีอายุอยู่ในช่วงปี พ.ศ.2472ปัจจุบันยังปรากฏคูเมืองเก่ารูปเมล็ดถั่ว ยาวกว่า 2 กิโลเมตรเศษ

        อ.เวียงแหง เดิมเป็นตำบลขึ้นอยู่กับ อ.เชียงดาว จ.เชียงใหม่ สภาพท้องที่กันดาร และติดกับชายแดนประเทศพม่า มีสภาพเป็นเมืองปิด การคมนาคมยากลำบากทำให้เกิดปัญหาและอุปสรรคในการปกครอง พัฒนา และการป้องกันรักษาความสงบ จึงได้ตั้งเป็นกิ่งอำเภอเวียงแหง เมื่อวันที่ 5 พฤษภาคม 2524 ประกอบด้วย 2 ตำบล 12 หมู่บ้าน จนกระทั่งได้มีพระราชกฤษฎีกาตั้งเป็นอำเภอเวียงแหง เมื่อวันที่ 4 พ.ย.2536

ที่มา : http://www.amphoe.com/